Özdemir Asaf – Müzik Şiiri

Müzik geceyi geceyi
Geliyor, aç pencereyi.
Sersin odana duyu,
Uğultulu halıyı,
O doğup büyüdüğü
İnansal doğayı.



Yürüsün eleyi eleyi
Seviler, buğu-buğu.
Gönlü, anıyı, belleği,
Oğsun duyuyu.
Ne sıcak anlatır seslenmeyi;
Yumuşacık sen demeyi.



Isıtır yorganı, sözü, perdeyi.
Işıtır en karanlık odayı.
Açar kilidi, açıyı, kapıyı.
Kaynatır donmuş suyu.
Doldurur boş tencereyi
Çeker sürgüyü,
Çözer bir-bir her düğmeyi.



Ballandırır peyniri, ekmeği.
Unutturur tabancayı, bıçağı.
Süsler masayı.
Ölümsüz kılar çerçeveyi.



Açar sevilere yatağı
Yeğ kılar saklamaya söylemeyi
Fısıldar sevmeyi, sevilmeyi
Müzik donatır yeri göğü.